Туктук, Бека, Кулиглиг, Тришав [1], Педикаб, Бекак, Трицикл. Ова се познатите возила на три тркала кои се вообичаени за југоисточна Азија. Може да ги видите на улиците во урбаните центри, но владите се обидуваат да ги забранат овие сеприсутни моторизирани или не – рикши и трицикли, на поголемите автопати.
[2]Туктук со мрежа, за да не можат да им ги крадат торбите на туристите во Пном Пен, Камбоџа. Фотографија од Кејси Нелсон
Крава во Туктук во Кампот, Камбоџа. Фотографија од Tales from an Expat
[3]Заштитна опрема за дожд. Фотографија употребена со лиценца Криејтив Комонс од Фликр страницата на anuradhac
[4]Туктук во Тајланд. Фотографија употребена со лиценца Криејтив Комонс од Фликр страницата на Blue Funnies
[5]Туктук во Лаос. Фотографија употребена со лиценца Криејтив Комонс од Фликр страницата на Luluk
[6]Кулиглиг или моторизирани таксија во Манила. Фотографија употребена со лиценца Криејтив Комонс од Фликр страницата на gino.mempin
[7]Владата во Манила сака да ги забрани трициклите. Фотографија употребена со лиценца Криејтив Комонс од Фликр страницата на Siopao
[8]Трицикл во Думагет, Филипини. Фотографија од авторот
Приспособен трицикл за ридските предели во Пагадиан, Филипини. Фотографија од авторот
Eлектрични трицикли [9] чии резервни делови се произведуваат во Тајланд наскоро ќе пристигнат во Европа. Минатата година тие беа новитет [10] на Филипините. Овие електрични трицикли користат литиум јонски батерии, кои најчесто се употребуваат за лаптоп компјутери и мобилни телефони. На сликата долу е прикажан електричен трицикл во Давао Сити [11], на Филипините, кој не користи фосилни горива:
[11]Фотографија од Карлос Манлупиг
Јан Шим [12] се возел на рикша кога го посетил Пенанг, Малезија:
Има толку многу начини да го видите Пенанг, но еден од најинтересните начини е на рикша. Локално се нарекува и тришав или бека, и е вообичаен начин на превоз кој ги пренесува патниците низ целиот град во лежерно темпо. Во Малезија, рикшите кои ги влечеле пешаци постепено се замениле со рикши на велосипед. Овие рикши во 70-тите години на минатиот век биле насекаде. Оттогаш, брзата урбанизација ја зголеми потребата за поефикасен јавен превоз и како резултат на тоа бројот на рикша-велосипеди почна да се намалува. Денес овие возила се користат како туристичка атракција во Малака, Пенанг, Келантан, Теренгану.
[13]Бекак во Индонезија. Фотографија употребена со лиценца Криејтив Комонс од Фликр страницата на Original Nomad
M-Explorer [14] пишува за античкото моторче наречено Педикаб Сиантар, кое се наоѓа во градот Сиантар во Индонезија. Eдвин [15] ги опишува уникатните дизајни на трициклите во Индонезија. Волшебниот Едем [16] вели дека традиционалните трицикли постепено се заменуваат со современи возила.
Трициклите стануваат реткост, причина е што градските власти низ Архипелагот ги забрануваат бедејќи се антички и нечовечки, па ги заменуваат со моторизирани верзии на истите возила. Иронично е тоа што додека ова се случува во Индонезиоја, насекаде низ светот, особено развиените држави повторно ги воведуваат трициклите бидејќи се еколошки.