Една од најстарите професии во Јапонија, гејшите, се мајстори на сите видови на вештини, од музика до поезија и од традиционални танци до конверзација. Но денешните гејши прават повеќе од тоа. Како што гејшите во античките времиња ги забележувале случувањата од секојдневниот живот  и мислите во своите дневници, модерните маико (ученичките гејши) и гејша уметниците денес пишуваат дневници исто така. Денес, како и да е, тие имаат можност да ги делат со своите клиенти и фанови, поставувајќи ги онлајн во своите блогови.

“Се бара гејша” (芸者さん募集中) е насловот на еден оглас поставен на блогот на гејша-куќата Чикада (芸者置屋　千佳田のブログ) пред неколку месеци:

“Како можам да станам гејша?”
Ова е најчесто поставувано прашање, затоа што патот до станување гејша е нејасен за многумина. Всушност, нема потреба да имате некои особени  “квалификации”. Исто така нема ограничување на возраста.
Она што ви треба  се „манири на човечко суштество“ и  „искрено срце“. Можете да научите  колку што сакате за манирите подоцна, но минимум ниво на манири кое се бара од гејша е поинакво од тоа на обичните луѓе.
Откако ќе поминете основно интервју за да станете гејша, вие ќе бидете целосно обучени за манири така што ќе дознаете сè за нив.  Ќе научите широк опсег на основни работи: како да сместите мажи и луѓе кои се постари од вас на пиедестал и како да одговарате и да зборувате правилно. Се вели дека духот на гостопримството се одразува во чувството за убавина на Јапонците и длабоко е под влијание на вродениот талент и вкус.

人気の舞妓さんも登場＝芦原温泉で奉納の踊り поставено од (C)ふるさと福井ビデオレター

Користејќи ги потенцијалите на интернетот, гејшите сега можат да ги зачуваат своите традиции дозволувајќи други луѓе (нивните муштерии и фанови и други корисници на интернет) да дознаат за нив онлајн, оживувајќи ја оваа уметничка професија која многу луѓе, особено во странските држави, веруваат дека му припаѓа на минатото или на Јапонија од „разгледниците“ или дури погрешно ја сметаат исто што и проституцијата.

За да ја расчисти оваа забуна околу улогата на гејшите, еве како Сакуказу (さく一), на блогот на гејша-куќата Кита Шинчи (北新地), на која таа и припаѓа, ја опишува работата на гејшите и што е тоа  “чајџилница”:

Професијата

Како што можете да претпоставите од името [геј: уметност, ша: личност], ние танцуваме како гејши или свириме на шамисен [традиционален жичен инструмент] на приватни забави, но ние исто така разговараме со клиентите и креираме атмосфера за да ги забавуваме. Во основа, работата на гејшата е да го води шоуто.

Чајџилницата

Иако ние ја нарекуваме “чајџилница“, тоа не е продавница која продава чај.
Малку е комплицирано да се објасни што точно е, но во “чајџилницата” клиентите доаѓаат за да бидат во друштво на гејшите и да уживаат во забавата…
Или може клиентите да побараат од нас да организираме забави и настани за нив и да поканиме и други гејши да ни се придружат.

Распоред на на геико и маико банкетите во Кијотo.

Сакура (さく良), од истата гејша-куќа како Сакуказу погоре, ни објаснува како читањето на блог на друга гејша бил стартот на нејзината кариера во тој свет:

Уште откако бев средношколка отсекогаш сакав да станам маико, но маико може да се стане само ако си на возраст помеѓу 15 и 20 години. Јас сфатив дека сакам да бидам маико кога имав 17 години и моите родители апсолутно инсистираа прво да го завршам образованието.
Јас се обидов да стапам во контакт со неколку гејша куќи и организации во Кијото, но единствените одговори што ги добивав беа “невозможно!”или “Само ако започнеш како маико”.
Tогаш се откажав и започнав нормална работа, но… не, не можев да се предадам. И токму кога размислував за друго начини како да го направам тоа… најдов одреден блог.
Тоа беше блогот на една постара гејша која најпосле ме внесе внатре.
Не можев да им поверувам на очите кога сфатив дека има геико во северниот дел на Шинчи, една област полна со класични клубови. И кога ги видов нивните фотографии во оние раскошни кимона…тоа беше љубов на прв поглед!!
Па така ги замолив да воспостават контакт и да се сретнат со мене (не можев а да не се чувствувам засрамено, покрај така убави жени, прашувајќи се себеси, “Ќе прифатат ли овде млада девојка како мене?”).
Тие ме примија како помошничка во таа прекрасна чајџилница и така јас станав Сакура, геико.

Една друга гејша, Наосузу (尚鈴), ги објаснува на типичен Кијото дијалект триковите на продажбата, на страниците на нејзината официјална страница:

Маико ја средуваат косата користејќи ја само својата природна коса.
Бидејќи ја носат истата фризура една или повеќе недели, тие спијат на тврди перници и никогаш не го менуваат стилот на фризурата, дури и во деновите кога не работат.
Сепак, јапонскиот стил на геико фризура е перика и со тоа е прилично поинаква фризурата.
Маико се попопуларни од геико, веројатно затоа што нивниот имиџ е поблескав, но геико се вистинските ѕвезди на гејша кварталите. Тие им овозможуваат на своите муштерии пријатно време и ја анимираат сцената. Тоа го очекуваат муштериите од нив и, се разбира, се очекува тие да танцуваат, да свират инструменти  и да пеат подобро од младите маико. Не е така лесно.
Да не кажам дека е особено стресна работа, но тоа е уметност која мора да се култивира малку по малку, низ секојдневни лекции и забави.
[…]
Постои возрасна граница да се биде маико, но гејша е доживотна професија.
Во денешно време, жените зборуваат за  “вештини кои се продаваат”.
Па така, геико се на еден начин пионери во оваа идеја. Додека тие ги искористуваат нивните женствени таленти, тие се исто така во состојба да работат целиот свој живот и моето мислење е дека, тие се вистински “жени кариеристки”.

Ичимаме (市まめ) е популарна маико, чиј блог беше погрешно цитиран како прв во жанрот од страна на неколку странски весници затоа што е пишуван исто така и на англиски јазик, порано пишуваше за нејзината работа и нејзиниот приватен живот. За жал, минатата година таа одлучи да не продолжи со нејзиниот блог. Некои од нејзините постови, како и да е, се уште остануваат  онлајн:

Јас имам барем два слободни дена во месецот.
Како и да е, за време на моите слободни денови, јас понекогаш волонтерски посетувам забави, па така најчесто ја држам косата во маико стил дури и во тие денови.
Кога ми е косата средена во слободен ден, јас излегувам надвор облечена во кимоното што го носам за време на часовите.
Понекогаш, кога ја пуштам косата, излегувам во алишта што ги носи западниот свет.
Јас многу ретко носам западен стил на алишта во моите слободни денови и најчесто ги поминувам слободните денови со моите пријатели, одиме на шопинг или зборуваме за многу работи додека ги јадеме нашите омилени слатки работи.

Како доказ дека блоговите станаа дел од работата за многу гејши од почетокот до самиот крај на нивната кариера, Онсен гејша (温泉芸者), објавувајќи го своето пензионирање во нејзиниот блог Онсен Гејша но Кокоро но Хикидаши (温泉芸者のココロのひきだし), сумираше пред неколку месеци што значеше за неа да биде геико:

Јас се извинувам за неочекуваната објава, но јас ќе се пензионирам, па затоа одлучив да престанам да внесувам нови информации во овој блог.
Јас започнав како геико доцна, кога имав 20 години и оттогаш поминаа 16 години, помалку од 4 години откако го започнав овој блог…
Имам многу работи да кажам и тоа не може да се искаже со неколку зборови, но моето најголемо богатство е врската што ме поврзува со луѓето што ги запознав.
Она што ме прави најсреќна  што бев геико, е тоа што имав прилика да се развивам како човечко суштество и јас сум им благодарна за ова на господарката (учителката) и на останатите колеги од гејша-куќата на која и припаѓав. Но, најмногу, јас сум им благодарна на многуте клиенти што досега ги запознав.

Благодарност до Ајеша што ни ја предложи оваа тема.