Египет: „Јас навистина сочувствувам со Мубарак“
Откако минатата недела се појави веста дека претходниот претседател Хосни Мубарак и неговите синови Ала и Џамал Ел-Дин се уапсени и гонети, египетскиот блогер и активист Хани Џорџ, вели дека сретнал неколку луѓе кои чувствуваат жал за Мубарак поради неговата старост и постигнувања. Хани беше еден од многуте протестанти на плоштадот Тахрир во текот на Египетската револуција. На 16 април на Фејсбук, тој сподели една вистинска приказна од плоштадот Тахрир којашто им ја посвети на сите оние кои чувствуваат жал за Мубарак.
Следи превод од арапски:
يوم 30 يناير رأيت العجوز، بدا مريضا للغاية، كان يتحرك بمفرده وسط صفوف المعتصمين بالميدان، وجهه المجعد بفعل السنوات لا يبتسم و لا يعبس، بعيون زائغة يتأمل وجوه الناس، يتفحصها، و كأنه كان يبحث عن شيء ما. بعد عدة ايام من تواجده الدائم بالميدان في نفس المكان بدأت اتسائل كيف يحيا وحده هذا العجوز !؟من يهتم بأمره هنا، راقبته لفترة طويلة، و لم اجد احدا معه، اقتربت منه متوددا محاولا فتح حديث، وعرفت منه ان ابنه الوحيد قتل في احدي المظاهرات، ولا يوجد في هذه الدنيا احدا اخر غير ابنه لكي يرعاه في ايامه الاخيره في الحياة، لذا فقد قرر أن يأتي الي ميدان التحرير و يعتصم
На 30 јануари видов еден стар човек. Изгледаше многу болно, одеше сам меѓу протестантите на плоштадот Тахрир. Ги гледаше луѓето низ неговото збрчкано лице. Не се смееше, ниту се муртеше. Само ги проверуваше, како да бараше нешто. По неколку дена повторно го забележав на плоштадот Тахрир на истото место и се запрашав како живее овој стар човек? Дали некој внимава на него? Внимавав на него долго време, но никогаш не видов никој до него.
Започнав пријателски разговор со него и дознав дека неговиот син-единец умрел во еден од протестите. Неговиот син бил единствениот кој се грижел за него во последните денови од неговиот живот. И така и стариот човек завршил на протестите на Тахрир.
Во немирите на плоштадот Тахрир, пристигаат луѓе на камили за да ги претепаат протестантите. Фотографија од AmalShawki, 2 февруари 2011 година
قال لي، قتلوا ابني و انا كمان عايز اموت، بس اموت شهيد زيه علشان عايز اشوفه .في اليوم التالي لمعركة الجمل الشهيرة ذهبت الي المكان الذي نصب فيه العجوز خيمته لأسأل عنه، فلم اجده، وجدت في خيمته مجموعة من الشباب، سألتهم عنه فلم يعرفوه، قالوا لي انهم اتوا من مدينة المنصورة بالامس و شاركوا بمعركة الجمل، و وجدوا في الصباح هذه الخيمة بلا صاحب، و ظلوا بجانبها فترة طويلة حتي تأكدوا من خلوها، فسكنوها .
هذه الواقعة الحقيقية اهديها لكل من يتعاطف مع مبارك بدعوي انه رجل كبير السن و له انجازاته و لا يجب محاكمته، اهديها لكل من لا يعرف أن العدالة قيمة مهمه مثلها مثل الرحمة تماما إن لم تكن اهم منها كثيرا فيما يخص محاكمات الرئيس المخلوع، و ان كنت رحيما بالفعل فأدعوك أن تدعو بالرحمة للرجل العجوز و ابنه الشهيد
Тој ми рече: „Тие го убија мојот син и јас сакам да умрам како него, како маченик. Сакам што поскоро да го видам него“.
„Веднаш по денот на „Битката со камилите“, отидов кај шаторот на старецот да го проверам, но тој не беше таму. Наместо него, таму најдов група протестанти. Ги прашав за него, но открив само дека тие дошле од градот Мансура и учествувале во „Битката со камилите“. Тие го пронашле шаторот празен утрото. Почекале некое време, а кога никој не се појавил, тогаш влегле во него.
Ја посветувам оваа вистинска приказна за сите оние кои го сожалуваат Мубарак тврдејќи дека тој е само еден стар човек со еден куп постигнувања и кој не смее да биде осуден. Оваа приказна е за сите кои не сфаќаат дека правдата е многу важна вредност, исто како и милоста- коишто во случајот на нашиот претходен претседател воопшто и не постојат. Ако навистина имате милост, ве молам молете се за душата на овој стар човек и неговиот измачен син.
